Panny z Wilka pełne nostalgii opowiadanie Jarosława Iwaszkiewicza
Wiktor Ruben odwiedza swoje wujostwo na wsi aby podreperować szwankujące zdrowie. Kiedyś jako młodzieniec regularnie przyjeżdżał tu na wakacje spędzając dużo czasu w pobliskim majątku Wilko, gdzie był przyjacielem domu i korepetytorem młodych sióstr zamieszkujących mały rodzinny dworek.
Panny z Wilka to opowieść o przeżyciach z młodości do których nie ma powrotu. Każdy człowiek posiada wspomnienia o pięknych chwilach, które wywołują w nim tęsknotę, o chwilach które pragnie przeżyć jeszcze raz, wrócić do nich jak do rodzinnego domu.
Życie Wiktora Rubena dzieli się na dwa okresy przedzielone wojną, która zakończyła czas młodości, beztroski, wielkich planów i oczekiwań. Wojna i związane z nią bolesne doświadczenia całkowicie zmieniły życie Wiktora, nie ożenił się, nie zrobił wielkiej kariery, nie miał życia towarzyskiego. Powrót do Wilka okazuje się dla Wiktora powrotem do lepszych czasów kiedy jego życie było piękne, pełne wspaniałych doświadczeń, odkrywania uczuć, własnej seksualności, świata utraconej młodości.
W malowniczym majątku, w otoczeniu sióstr, które się w nim kochały, dla których przez te lata stał się niemal legendą, wspomnienia Wiktora konfrontują się z rzeczywistością, która znacząco odbiega od ideału jaki przez lata pielęgnował. Niewinne dziewczęta z Wilka są już doświadczonymi kobietami z bagażem różnorodnych przeżyć. Kontakt fizyczny z Jolą wzbudza w nim tylko niesmak jest czymś diametralnie odmiennym od doznań z przeszłości. Wiktor uświadamia sobie, że to wszystko już minęło, że nie sposób ponownie przeżyć tych samych chwil bo zwyczajnie się zmienił przez te wszystkie trudne lata, lepiej nawet nie próbować by nie niszczyć tego co było piękne. Wspomnienia, uczucia mają swój czas i swoje miejsce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz